Strefa Problem - alkoholizm

cypian pisze:Nie mam czego dodać:)

Jakże mi przykro, że na tym forum nie da się linków reklamowych wkładać w sygnaturki.

Urwanie głowy by było z blokowaniem spamerów...
A tak- mamy święty, anielski spokój :)


buzia

Jola

We wszystkim można przesadzić i wszystko przesadzone odbija się źle. Za mało troski to źle, za dużo też. Za mało kasy to źle ale milionerzy częściej popełniają samobójstwa. Brak troski nad dzieckiem sprawi, że będzie to dziwne dziecko. Dużo troski nad dzieckiem sprawi, że będzie rozpieszczone a przez to mnóstwo problemów w życiu

A ja ciagle walcze, pijac, ale świetny post i temat..masakra do czego to doszlo ehhh

kandinsky pisze:We wszystkim można przesadzić i wszystko przesadzone odbija się źle. Za mało troski to źle, za dużo też. Za mało kasy to źle ale milionerzy częściej popełniają samobójstwa. Brak troski nad dzieckiem sprawi, że będzie to dziwne dziecko takie jak figurki dekoracyjne Dużo troski nad dzieckiem sprawi, że będzie rozpieszczone a przez to mnóstwo problemów w życiu

Niestety nie moge edytować juz postu, ale zgadzam sie, niestety nie dopowiedziałem paru rzeczy w poprzednim poście. Uważam iż troska jest wazna - ale i tak to nie zmieni faktu ze mozemy winic tylko siebie a nie rodziców.

Powodzenia w wytwalosci Calkowicie sie z Wami zgadzam :):)

Ja również trzymam kciuki . Pozdrawiam serdecznie

Zgadzam się, że nadopiekuńczość jest zła. Sama jestem z nadopiekuńczej rodziny. Na pewno jest to przemoc, bo przemoc polega na ograniczeniu czyjejś wolności, narzucaniu jedynie słusznych obrazów świata. Trochę taki "totalitaryzm" w domu. Nadopiekuńczość nie uczy sztuki życia, a zamyka cię w jakiejś iluzorycznej klatce. Jak ktoś oglądał film Truman Show, to coś takiego mam na myśli. Kiedyś taki świat zawsze się kończy, a ty stajesz oko w oko demonami, bo wszystko co nieznane wydaje się przerażąjące i demoniczne.

Trzeba zawsze umieć to wyczuć. Każdy człowiek jest inny, więc nie ma na to gvotowej recepty.

Jestem zdania że nadmierna troska nie pomaga. Człowiek w pewnym momencie zatraca swoje poczucie samodzielnosci...

Ja tak samo uważam, że nadopiekuńczość jest niedobra. Trzymam kciuki będzie dobrze.

Jestem również dzieckiem nadopiekuńczych rodziców, dzisiaj już dorosłym dzieckiem - mam 25 lat i niestety mogę tylko podpisać się rękami i nogami pod tym wszystkim co tu zostało napisane..Jestem totalnie nieporadną osobą, ciężko mi podejmować decyzje - niekoniecznie jakieś ważne czy ciężkie, boję się zmian w życiu i generalnie wszelkie próby radzenia sobie na własną rękę okupuję stresem i strachem..coś co dla moich równieśników jest codziennością mi przychodzi z wielkim trudem..mam świadomość tego, że problem leży gdzieś w mojej psychice i sam tworzę sobie blokady, staram się jakoś z tym walczyć, ale dla kogoś z tak wycofanym charakterem, to okrutnie trudne..

Marunos - może warto pomyśleć o jakiejś terapii? Albo chociaż rozmowie z psychologiem?

Mam podobny problem. Znaczy... Moi rodzice długo nie mogli mieć dzieci. No i jak się w końcu udało... Nie mogłam się bawić na podwórku (bo się przewrócę), odwiedzać koleżanek (bo być może patologia) i tak dalej, i tak dalej. Teraz w każdej osobie widzę potencjalne zło i jestem uzależniona od nich pod względem podejmowania decyzji. Ale widzę, że to nie jest normalna sytuacja, więc to chyba dobrze?

Dobrze będzie, jeśli coś z tym zrobisz, samo zobaczenie nie wystarczy. Miałem podobnie z alkoholem, widziałem już, że piję za dużo i za często, ale przez wiele lat nic z tym nie robiłem.

Niestety sama się przekonałam, że zbytnia troska może dać efekt odwrotny ...